Chłodnica powietrza to urządzenie wykorzystujące powietrze jako czynnik chłodzący do schłodzenia spalin o wysokiej temperaturze do wymaganej temperatury. Po pojawieniu się chłodnic powietrza w latach trzydziestych XX wieku, po wielu udoskonaleniach, zaczęto je szeroko stosować w dużych przedsiębiorstwach petrochemicznych. W ostatnich latach, w związku z promocją nowych linii do produkcji cementu metodą suchą, chłodnice powietrzne znalazły zastosowanie również w przemyśle cementowym i przyniosły dobre korzyści ekonomiczne. Wysokotemperaturowe gazy spalinowe z nowej głowicy pieca do cementowania metodą suchą i końcówki pieca nie są takie same ze względu na niespójne właściwości fizyczne zawartego pyłu. Pył dymny z głowicy pieca ma duży rozmiar cząstek i małą lepkość, dlatego do większego ochłodzenia wykorzystuje się chłodnicę powietrza. Jednak ze względu na lepkość i stężenie pyłu zawartego w spalinach z pieca łatwo jest spowodować zatkanie rury wymiennika ciepła. Dlatego w przemyśle na ogół nie stosuje się chłodnicy powietrza do chłodzenia i stosuje się metodę natryskiwania wieży nawilżającej.

Charakterystyka gazów spalinowych z pieca to: duża ilość gazów spalinowych, wysoka temperatura, wysokie stężenie i składniki korozyjne, takie jak tlenki kwasów i zasad. Ponadto ponad 60% wielkości cząstek pyłu jest mniejsze niż 2,5 μm, dzięki czemu pył ​​ma dużą lepkość. Spaliny mogą łatwo zablokować rurę stalową po przejściu przez wnętrze schłodzonej rury stalowej. W rzeczywistości, kiedy właśnie wprowadzono do kraju normalną suchą linię cementową, obróbka gazu resztkowego z pieca próbowała schłodzić chłodnicę powietrza. W tamtym czasie konfiguracja rur chłodzących chłodnicy powietrza była mniejsza niż Φ60 mm. Tuż po oddaniu do użytku, ze względu na charakter gazów spalinowych z pieca, doszło do poważnego zablokowania rury, co miało wpływ na normalny przebieg procesu. Zatem to, czy uda się usunąć blokadę stalowej rury chłodzącej, decyduje o powodzeniu lub niepowodzeniu zastosowania chłodnicy powietrza w piecu.