Różne skraplacze ze względu na kondensację pary można podzielić na typ powierzchniowy (zwany także typem przegrodowym) i typ mieszany (zwany także typem kontaktowym). W skraplaczu powierzchniowym para oddzielona od czynnika chłodzącego jest skraplana do cieczy na ścianie chłodzącej (zwykle metalowej rurce). Czynnikiem chłodzącym może być woda lub powietrze. Skraplacze powierzchniowe chłodzone wodą dzieli się na proces pojedynczy (rys. 1) i proces podwójny (rys. 2) w zależności od schematu przepływu wody chłodzącej. W skraplaczu hybrydowym para skrapla się do postaci ciekłej poprzez zmieszanie z czynnikiem chłodzącym. Skroplona para może być parą wodną lub parą innych substancji.

Skraplacz powierzchniowy chłodzony wodą z podwójnym przepływem składa się głównie z obudowy, wiązki rur, gorącej studni, komory wodnej i tym podobnych. Para wylotowa turbiny parowej wchodzi do obudowy przez gardziel, skrapla się na wiązce rur chłodzących w wodę, gromadzi ją w studni gorącej i jest odsysana przez pompę kondensatu. Woda chłodząca (znana również jako woda obiegowa) wpływa do wiązki rur chłodzących z wlotowej komory wodnej i jest odprowadzana z wylotowej komory wodnej. Aby zapewnić wysoką próżnię i dobry przepływ ciepła w skraplaczu podczas kondensacji pary, jest on wyposażony w urządzenie pompujące, które w sposób ciągły zasysa powietrze i inne nieskraplające się gazy przedostające się do skraplacza. Sprzęt pompujący obejmuje głównie aspirator strumieniowy, ekstraktor strumieniowy, mechaniczną pompę próżniową i kombinowaną pompę próżniową.

Chłodzone powietrzem powietrze ze skraplacza powierzchniowego przepływa lub jest naturalnie wentylowane na zewnątrz wiązki rur za pomocą wentylatora, a para wodna jest skraplana w wiązce rur do postaci wody. Aby poprawić wymianę ciepła na zewnątrz rury, w skraplaczu zastosowano zewnętrzną rurę żebrowaną. Jego przeciwciśnienie jest znacznie wyższe niż w przypadku skraplacza wody.

Skraplacze hybrydowe są dostępne w wersji natryskowej i płaskostrumieniowej. W skraplaczu natryskowym woda chłodząca jest rozpylana w kształcie kropli; w przypadku strumienia płaskiego woda chłodząca styka się z parą wylotową turbiny parowej w postaci filmu. Generalnie stosuje się konstrukcję z płaskim strumieniem, ponieważ ma ona wyższą próżnię i może odprowadzać wszystkie nieskraplające się gazy.