Na wydajność chłodniczą półhermetycznej sprężarki zasadniczo wpływają właściwości termodynamiczne stosowanego czynnika chłodniczego. Właściwości te obejmują temperaturę wrzenia czynnika chłodniczego, ciepło właściwe, ciepło utajone parowania i charakterystykę ciśnienia i temperatury. Na przykład czynniki chłodnicze o niższej temperaturze wrzenia mogą absorbować więcej ciepła w niższej temperaturze, zwiększając efekt chłodzenia. I odwrotnie, czynniki chłodnicze o wyższej pojemności cieplnej właściwej mogą przenosić więcej energii, wpływając w ten sposób na ogólną wydajność chłodniczą systemu. Własne właściwości czynnika chłodniczego decydują o ilości ciepła pobranego podczas parowania i oddanego podczas skraplania, co bezpośrednio wpływa na wydajność chłodniczą sprężarki.

Zależność pomiędzy ciśnieniem i temperaturą dla danego czynnika chłodniczego znacząco wpływa na wydajność chłodniczą sprężarki. Różne czynniki chłodnicze działają optymalnie przy różnych ciśnieniach, aby osiągnąć pożądane efekty chłodzenia. Czynnik chłodniczy wymagający wyższego ciśnienia roboczego może skutkować zwiększonym zużyciem energii, ale potencjalnie wyższą wydajnością chłodniczą, w zależności od konstrukcji sprężarki. I odwrotnie, czynniki chłodnicze działające przy niższych ciśnieniach mogą być bardziej energooszczędne, ale mogą skutkować niższą wydajnością chłodniczą, jeśli sprężarka nie jest zoptymalizowana pod kątem tych warunków. Aby zapewnić wydajną i efektywną pracę, konstrukcja sprężarki musi być zgodna z charakterystyką ciśnienia i temperatury czynnika chłodniczego.

Sprawność objętościowa odnosi się do stosunku rzeczywistej objętości czynnika chłodniczego pompowanego przez sprężarkę do teoretycznej objętości, jaką może ona przepompować. Na wydajność wpływa wielkość cząsteczek i gęstość czynnika chłodniczego. Sprężarki są zwykle projektowane z myślą o konkretnym czynniku chłodniczym, a w przypadku zastosowania innego czynnika chłodniczego zmiana gęstości i struktury molekularnej może prowadzić do różnic w ilości czynnika chłodniczego przemieszczanego w cyklu. Czynnik chłodniczy o mniejszej gęstości może zmniejszyć wydajność objętościową, zmniejszając w ten sposób wydajność chłodzenia. Z drugiej strony czynnik chłodniczy o większej gęstości może poprawić wydajność objętościową, pod warunkiem, że sprężarka jest w stanie wytrzymać powiązane ciśnienia i temperatury.

Efektywność chłodzenia jest miarą efektywności czynnika chłodniczego w przekazywaniu ciepła w układzie chłodniczym. Czynniki chłodnicze o lepszych właściwościach przenoszenia ciepła mogą skuteczniej absorbować i oddawać ciepło podczas cyklu chłodniczego. Na wydajność mają wpływ takie czynniki, jak przewodność cieplna i ciepło właściwe czynnika chłodniczego. Czynnik chłodniczy o wysokiej przewodności cieplnej i cieple właściwym może usprawnić proces wymiany ciepła, prowadząc do wyższej wydajności chłodniczej. I odwrotnie, jeśli czynnik chłodniczy ma słabe właściwości w zakresie wymiany ciepła, wydajność chłodnicza sprężarki może zostać zmniejszona, nawet jeśli system jest dobrze zaprojektowany.

Stopień sprężania to stosunek ciśnienia tłoczenia do ciśnienia ssania w sprężarce. Ten stosunek jest kluczowy, ponieważ określa pracę, jaką musi wykonać sprężarka, aby sprężyć czynnik chłodniczy ze stanu niskiego ciśnienia i niskiej temperatury do stanu wysokiego ciśnienia i wysokiej temperatury. Różne czynniki chłodnicze wymagają różnych stopni sprężania, aby osiągnąć ten sam efekt chłodzenia. Wyższy stopień sprężania często oznacza większy nakład pracy i energii, potencjalnie zwiększając wydajność chłodzenia, ale kosztem wydajności i zwiększonego zużycia sprężarki. Czynnik chłodniczy, który działa wydajnie przy niższym stopniu sprężania, może zapewnić zrównoważoną wydajność przy niższym zużyciu energii, ale jest to w dużym stopniu zależne od konkretnego zastosowania i konstrukcji sprężarki.

Półhermetyczna sprężarka równoległa Agregat skraplający